1. — In vele landen erkennen wetgeving en rechtspraak dat de normen, die bij verdrag zijn gesteld, zonder meer in de interne rechtssfeer kunnen werken indien haar strekking zich daartoe leent. Dergelijke normen kunnen de betrekkingen tussen de eigen onderdanen der verdragspartijen onderling beheersen, haar aan-wending wordt geëist in civielrechtelijke procedures. Het geval kan zieh voordoen dat een zelfde materie geregeld wordt door een verdrag èn door de voornaamste bron van intern recht, de wet. Zeer wel denkbaar is het dan, dat beide soorten normen met elkaar in conflict körnen. Welke houding moet de rechter in dat feval aannemen tegenover de intern werkende verdragsnorm? n alle aangeduide landen vindt men dit zelfde probleem terug. Het overlaten van de oplossing aan de jurisprudentie leidt vaak tot niets; als regel onttrekt de rechter zieh zo veel mogelijk aan de hem opgedrongen taak een rangorde te stellen tussen beide rechts-bronnen. Die taak rust eerder op de Grondwetgever.