The royal writ for a parliament

Edwardus, Dei gratia rex Angliae, dominus Hiberniae et dux Aquitaniae venerabili in Christo patri Willelmo, eadem gratia Eboracensi archiepiscopo Angliae primati, salutem. Qualiter Scoti nostri et regni nostri inimici pacis tractatum cum nostris solemnibus nuntiis quos nuper ea de causa ad partes marchiae Scotiae destinavimus inire contemptabiliter recusarunt et ruptis proditionaliter treugarum vinculis tempore Domini Edwardi nuper regis Angliae patris nostri inter populos Angliae et Scotiae initis et iuramento firmatis congregato magno exercitu regnum nostrum hostiliter pluries sunt ingressi, homicidia, depraedationes, incendia et alia mala innumera perpetrando, qualiter etiam ad refrenandum ipsorum audaciam ad partes marchiae Scotiae praedictae congregato magno exercitu declinavimus, ipsosque inimicos potenter et viriliter prosequamur, vobis incognitum non existit. Et quia dicti inimici dum per nos et exercitum nostrum in parco de Stanhope quatenus fieri poterat circumdati fuissent noctanter et latenter ut devicti de parco praedicto evaserunt et ad partes suas sunt regressi nonnullis eorum per quosdam de exercitu nostro insecutis et interfectis et ut nobis relatum est iterato congregare et regnum nostrum ingredi proponunt ad mala quae poterunt perpetranda, propter quod tarn super defensione et custodia regni nostri contra aggressus dictorum inimicorum quam super aliis arduis negotiis nos et statum regni nostri tangentibus, vobiscum et cum ceteris praelatis, magnatibus et proceribus nostris apud Lincolniam in crastino Exaltationis Sanctae Crucis proxime fiituro [ 15 September 1327] colloquium haberi ordinavimus et tractatum, vobis mandamus in fide et dilectione quibus nobis tenemini firmiter iniungentes quod, omnibus aliis praetermissis, dictis die et loco intersitis nobiscum, si interesse possumus, seu interveniente impedimento, deputando a nobis, super defensione ac custodia ac negotiis aliis supradictis tractaturi, vestrumque consilium impensuri et praemuniatis decanum et capitulum ecclesiae vestrae Eboracensis, archidiaconos, totumque clerum vestrae diocesis quod iidem decanus et archidiaconi in propriis personis suis, dictumque capitulum per unum, idemque clerus per duos procuratores idoneos plenam et sufficientem potestatem ab ipsis capitulo et clero habentes dictis die et loco intersint ad faciendum et consentiendum his quae tune ibidem de eommuni eonsilio divina favente dementia ordinari contigerit super negotiis antedictis, et hoc nullatenus omittatis. Teste meipso apud Stanhope VII die Augusti anno regni nostri primo [7 August 1327].