Parcere supplicibus gaudet generosa Leonum

Ira: magisque nihil quam superasse iuvat:

Si tamen hostis amet contra temerarius ire,

Et nequeat cautus subdere frena timor,

Tum cauda ardescens surgentia terga flagellat,

Inque cruorem furens protinus ira natat:

Imperiumque olli natura dedisse ferarum

Censetur: tanti est nobilis ille furor:

Quod si nativo decus hoc fera sentit ab usu,

Quod nam hominum studio par decus esse queat!

Ergo tibi imperium superi quam iure dederunt

Summe Leo! rerum quam bene te esse caput!

Nomine in hoc omen: secum gerit imperii vim,

Interque astra Leo non satis unus erat:

Tu quoque fulgebis tanto sublimius: ipse

Quanto homini praestas, praestat et ille feris:

Iam tu materies de nobilitatem: Nepotes

Exemplo minuent maxima quaeque tuo:

Namque per insidias solum non nuper ademptus

Monstrasti mentis culmina quanta tuae:

Vicisti, arbitriumque tibi vitaeque necisque

Hostis erat: totum hoc denique in hostem fuit:

Ultoris iustas animi cognoscere vires

Commeritus, sero poenituisse gemit:

At lachrymis culpam fassus precibusque, superbae

Sensit inexhaustam nobilitatis opem:

Quem dudum impietas stimulis male torxit iniquis,

Iustitiae hunc pietas de manibus rapuit:

Perderem qui voluit modo te livore, salutem

Supplicibus lachrymis te tribuisse videt,

Miratur, votisque pavet felicibus: usque

Est adeo errati conscia culpa sui:

Servatas miratur opes, miratur honores:

Et quem crudelem fecerat, esse pium:

Admonitusque sui, nunc demum vivere coepit,

Profecit tecum crimine quippe suo:

Inter sacra, virum paci et tibi qui fuit hostis,

En circum pacis munera ferre iubes:

Et placidem amplexus lachrymis testaris obortis

Plus licuisse illi, quam libuisse tibi:

Quodque animi est insigne tui, sponte arma trementi

Restituis: rursus fiet an ille nocens!

Unguibus ex aquilae sic lapsa columba reverti

Audeat: an parvum pignus in hoste timor!

Vindicta o felix, in qua de pace triumphat

Victor: et in victo culpa triumphus erit.