Het is een Verdienste van de Union internationale des magistrats dat zij als een van de onderwerpen, die op haar eerste in October 1958 te Rome gehouden congres aan de orde kwamen, heeft aangewezen de verhouding van de internationale en de supra-nationale rechter enerzijds tot de nationale rechter anderzijds. Over deze vraag zij n door rapporteurs uit acht landen rapporten uitgebracht, terwijl bovendien op het congres op tafel was een rapport, waarin de inhoud van de nationale rapporten kort en overzichtelijk werd samengevat. Aan de hand van deze rapporten en van hetgeen werd besproken is duidelijk geworden, dat de verhouding internationale rechter (waarbij dan vooral te denken valt aan het Internationaal Hof van Justitie en arbitrale colleges) — nationale rechter nauwelijks een probleem kan heten, doch dat de verhouding supra-nationale rechter (hierbij moet vooral worden gedacht aan het Hof van de Europese Gemeenschappen te Luxemburg) — nationale rechter en daarbij tevens de verhouding van het supranationale recht (het recht van de drie Europese Gemeenschappen) tot het nationale recht in de betrokken staten, wel problemen oplevert, die ernstig moeten worden bestudeerd. De rapporten, die aan het congres te Rome werden uitgebracht, vormen een eerste begin van zodanige Studie. Dit artikel wil er een voortzetting van zijn.