τοὐτων σὲ οὓτωσ ἐχóντων χρὴ σοκεῖν ἐνεῖναι πολλά τε καì παντοῖα ἐν πᾶσι τοῖσ συγκρινομἐνοισ καὶ σπέρματα π;άντων χρημ;άτων καὶ ἰσέασ ἕχοντα καὶ χροιὰσ καὶ ἡσονάσ. καὶ ἀνθρώπονσ τε συμπαγῆναι καὶ τὰ ἄλλα ξᾦα ὄσα Ψυχὴ;ν ἔχει. καὶ τοἶσ γε ἀνθρώποισιν ευναι καὶ πόλεισ συνῳκημένασ καὶ τὰ ἂλλα σᾦα óσα κατεσκνασμενα, ωσπερ παρ' ημíν, και την γην αυτοισι πυειν πολλὰ τε και παντοιων εκεινοι τα ονηιστα συνενεγκὰμενοι εíσ την οικησιν χρωνται. ταυτα μεν ουν μοι λέλεκται περι τἦσ ἀποκρισιοσ, xsὄτι οửκ ὄν παρ' ἡμíν μóνον ἀποκπιθεíη, ἀλλὰ καì ἄλλη.