^{page 109 note 1} Luc, . Hermot. 72 has perhaps the best summary usage of this verb in reference to the creative gift of dreams, poets, and painters: πε γε ἓπραττες καІ πενόεις ούδν τν Ιπποκενταύρων κα Χιμαιρν κα Γοργόνων διαϕέρει κα ὃσα ἃλλα ὅνειροι κα ποιητα κα γραϕεῖς έλευθεροί ὅντες άναπλάττουσιν οὅτε γενόμενα πώποτε οὅτε γενέσθαι δυνάμεναGoogle Scholar.

^{page 110 note 1} Cousin, J., Études sur Quintilien Vol.IIpp. 42fGoogle Scholar.

^{page 110 note 2} In Rabe, Prol. Syll. p. 393Google Scholar it is asserted that the term νθηρς is a metaphor drawn from the human body: οὓτως οἱ ρϰαῖο ι γ τν ἰν γνωρΖοντες δροὐς κα ἰσϰνοὺς κα νθηροὺς ταὺς λόγους κάλεσαν κ τν νθρωπινν μορϕν τ νόματα θέμενοι.

^{page 110 note 3} Luc, . Heracl. 4Google Scholar recalls Homer in the words οὓτω γ τοι κα το Νστορος ὑmu;ῖν πορρεῖ κ τς γλώττης τ μλι, κα οἱ γορηταἰ τν Τρώωτ τν ὃπα τν λειριεσσαν ϕισιν εὐανθη τινα. λερια γρ καλεῖται, εἴ γε μμνημαι, τ ἂνθη.

^{page 111 note 1} In the contrast of αὐχμηρς with εὐανθς and νθηρς, dulness of colour (cf. αὐϰμώδης in Theophr, . de Lapid. 6Google Scholar, 37) may be part of the idea suggested, e.g. in Plut, . Moral. 500Google Scholar CD μν οὖν Αἰσώπειος λώπηΞ περ ποικιλας δικαΞομνη πρς τν πρδαλιν, ὡς κενη τ σμα κα τν έπιϕνειαν ύανθε κα κατάστικτον πεδείξατο. τῇ δ ἦν τ Ξανθν αὐϰμηρν καἰ οὐϰ δὺ προσιδεῖν, κ.τ.λ.

^{page 112 note 1} The mythological association of Aphrodite with Peitho and the Charites reappears in the language of criticism.

^{page 112 note 2} Geigenmüller, P., Quaestiones Dionysianae de Vocabulis Artis Criticae, P. 52Google Scholar.

^{page 113 note 1} This superlative-form is not mentioned by L.S.⁹

^{page 113 note 2} With these exx.may perhaps be grouped the use of the adverb in plut, . Moral. 616Google Scholar E τν πηλν πονιѰαμνους τν ποδς λαϕρς κα ϕελς παρπτον λλλοις συμϕρεσθαι (ibid. F there appears the phrase τϕως κα ϕελς κατακλνεσθαι μετ' λλλων).

^{page 114 note 1} Add also to L.S.⁹ the rhetorical use of εὐκαμπεῖς. εὐκαμπς in Max. Tyr. XXXI 3 p. 300 H. περιδοι

^{page 115 note 1} For Lucian's reminiscence of Homeric phrases, see p. no, n. 3 above.