^{page 12 note a} —“Nullosque omnino anulos major pars gentium hominumque, etiam qui sub nostrodegunt, hodieque habeat. Non signal Oriens Ægyptus etiam nunc, litteris contents solk.” Plin. Harduin. ii. 604. 1.19.

^{page 13 note b} Jo. Mich. Heineccii de veteribus Germanorum aliarumque Nationum Sigillis, eorumque usu et praestantia. Syntagma Historicum. fol. Franc. & Lips. 1709.

^{page 13 note c} See instances in Blomes. Hist. Norf. vol. v. p. 994, fol. edit. Phil. Trans'. No. 257. Gough's Camden, edit. 1789, vol. i. pp. 142,347. vol.ii. pp. 9. 116*. 281. 291.

^{page 13 note d} Sir William Dugdale, in the History of Warwickshire, p. 672, makes it appear, from the testimony of Preuue, in his Hist, des Contes de Poictou, &c. Par. 1647, p. 155, that a seal was used by Charlemagne.

“Karolus Dei gratia Rex Francorum, &c. Notum sit omnibus, &c. qualiter vir illustris Rogerus Comes fidelis noster, &c. Monasterium, &c. in loco nuncupato Karrofum, &c. in pago Pictaviense construxit, &c. Et ut hæc presens auctoritas nostris et futuris temporibus inviolata perdurare valeat mamis nostræ signaculis earn decrevimus roborari et de Annulo nostro jussimus Sigillari.” Circa ann. dom. 769.

Ibid. p. 18. “In nomine domini Dei & Hludovicus divina ordinantc dementia Imperator “Augustus, Notum sit, &c. Hæc vero authoritas, ut nostris futurisque temporibus melius “credatur, &c. manu propria subscripsimus, et de Annulo nostro subter jussimus Sigillari.“at. &c. A.D. 814.” See also Mabillon de Re diplomat, ed. 168I. p. 127.

^{page 14 note e} “Iste etiam rex Henricus primus regum habuit Sigillum de cera.æ. ed Hearne, p. 138.

^{page 14 note f} The letter is dated Paris, 21 Aug. 1618. “J'oubliois de vous dire, que je bailly autre-“fois á Monsieur Cotton l'empreinte d'un Sean du Roy Offa; j'avoir tirèe de St. Denys, ou “estoit sons visage bien representé. Le Seau estoit grand corame un Jacobus d'Or environ, la “visage estoit sans barbe, et ressembloit aucunement a l'Empereur Trajan. Je ne sçay pas “comment il l'a oublié.” Gul. Camdeni et illustr. Virorum ad G. Camd.Epistolæ, p. 255.

^{page 14 note g} Antiquitez et Recherches de l'Abbaye de Sainct Denys,” 4'. 1624, pp. 721.785. 832.

^{page 14 note h} “Cette charte scellée d'un seel de cire sain et entier, auquel cst empreinte l'effigie de relief dn dit Prince Berthauld apres le naturel.” Doublet, p. 719.

^{page 15 note i} “Les Savans d'Angleterre n'ont pas sçu que la France posséde encore des sceaux de leurs Rois Anglo-Saxons. Nous avons vu dans les archives de l'Abbaie de S. Denis une charts “originate d'Edgar, et nous l'avons examinée avec tout lc soin possible. Elle n'a qu'un demi-“pié de largeur sur deux de longeur. Elle porte la date de la seconde année du règne d'Ed-“gar et de l'lndiction iii: ce qui revient à l'an 960. On voit au bas dn parchemin une inci-“sion pour faire passer une cire brune, sur laquelle le sceau est imprimé. Il est en placard et “non suspendu. II représente un buste de profil. Ayant été replié il a marque sa forme sur “le parchemin. La charte au bas de laquelle il est apliqué porte tous les caractères de vérité et “d'authenticité qu'on peut desirer.” Nouveau Traité Diplomatique, tom.iv. p. 204.

^{page 15 note k} Fol. Land. 1628, 1. i. sect. i. fol.7.

^{page 16 note l} “Ilia Tabula (Tab, c.) chartam Willelmi Conqu. exhibet, quæ tam Saxonico quam “Normannico more; nempo tam signis Crucis, quam sigillo vel imagine cerea appendente, “cujus nullus Anglo-Saxonibus usus erat, corroboratur. Cujus, inquam, nullus Anglo-Saxonibus usus erat, scilicet ante S. Edwardi Conf. tempora; in quibus tamen Sigilla ista adpendentia inolevisse vix dici possunt. Quamobrem, Showere, Eadgari R. & S. Duastani “Chartæ Westmonasterienses, quæ supra non uno in loco fictæ esse ostenduntur; hoc etiam “nomine falsitatis damnandæ sunt, quod ambæ pariter, Sigillis (sic enim cereas laminas et “impressiones vocamus) adpendentibus munitæ esse finguntur. Eadgari quidern Chartæ sigillum suum perditum non ostentat; sed locus membranæ, é quo per retinaculum pendebat, “etiamnum cernitur; et Sigillum pensile olim habuisse, hæc ejus verba monstrant: Manus “nostrœ subscriptionibus subtus eam decrevimus noborare, et de sigillo nostro (quæ phrasis est “Gallo-Normannica, De notre sceau) jussimus sigillare. E charta autem Dunstani Sigillum “adhuc ritu Normannico dependet, in cujus obverss facie impressa cernitur Dunstani effigies, scabello pedibus snpposito sedentis, dextraque pedum pastorale, sinistra vero librum “tenentis, in quo, PAX VOBIS, cum Epigraphe, quæ in perimatro hic est: SIGILLUM “DUNST. EPI. LVND. In aversa autem facie cernitur icuncula impressa, circa quam inscriptio hæc: DUNSTAN EPC VIGORN. Hæc, inquanm ritu Gallo-Normannico. Nam. “apud Normannos nostros mos hie erat conficiendi Chartas; ut auctor donationis, qui duobus “honorificis titulis gauderet, in utraque Sigilli adpendentis facie, quæ chartara muniebat, sui “diversam effigiem exhiberet. Sic nobilis ilia Charta Cottoniana, Latine et Saxonice, confecta ab Odone Baiocensi Epō & Comite Cantiæ, qua Ecclesiæ; Cantuariensi quatuor Dennas, &c. dat, adpendens Sigillum habet; in eujus obversa fronte Odo vestimentis Pontificis; “in adversa vero Comitis amictu indutus exhibetur.

“Ob eandena etiam rationem, aut fraudis, aut inscitiæ saltern arguendus est Godefridus

ille Archidiaconus Wigorniensis., qui summum pontificem Alexandrum tertiurn certioretm,

“faciens de charta quadam Eadgari regis, quam, ut certissimæ auctoritatis fideique scriptum,

“commendaturn esse voluit, sic ad eum scribit: ‘Reverendissimo domino et patri A. sunimo

“Pontifici minimus sanctitatis suæ scrvus Godefridus dictus Archidiaconus Wigorniensis.(a)

‘Noverit itaque Sanctitas vestra verum esse, quod contrascripti hujus scriptum originale in

‘virtute Sanctæ Trinitatis Sigilla tria trium personarum autenticarum ad veritatcm triplici

‘confirmatione commendant. Est autem Sigillum primum illustris Regis Eadgari. Secun-

‘dum S. Dunstani Archiepiscopi Cantuariensis. Tercium Alferi Ducis Merciorum.’ Hæ

“Godefridæ literæ ad summum Pontificem datæ, sub charta amplissima Eadgari R. qua Mo

“nasterio Perscorensi libertates et privilegia confirmiat, agglutinatæ cernuntur in collectione

“Cottoniana quæ inscribitur Augustus II. Charta ilia habet supra Scriptam notam nu

“meralem [5,] eamque ipsam putat Johannes Seldenus, (b) & qui ilium citat Edvardus Stil

“lingfletus, Decanus Londinensis, (c) honorifice semper ob maximam eruditionem suam no

“minandus, quam Godefridus in literis suis ad summum pontificem scriptis, veram, ut quam

“tribus sigillis munitam vidisset, attestatus est. Earn autem ipsam esse id propter existimant,

“quod tres incisuras totidem Sigillorum adpendentium indicia ostentat. Verum charta ilia cut

“in collectione Cottoniana, Godefridi Literæ suffixæ cernuntur, non tres (quod pace Seldeni

“dictum velim) sed quinque, quales ille memorat, incisuras habet, casu forsan facias. Quod

si consilio factæ fuerint, id fraudi monachorum tribuendum est; qui de fallendis Normannis

consultantes, qui chartas antiquas Sigillis non munitas in dubium non raro vocare solebant,

“iis aliquando Sigilla pendula apponebant. Sic Chartæ forsan istæ Cottonianæ, sive ilia

“eadem, sive alia est, de qua ad summum pontificem scripsit Godefridus, sigilla adposuerunt

“monacbi, ut Normannis illam non sigillaram damnaturis palpum obtruderunt. Nam sisnu

lationem chartarum cum pendulis Sigiilis in usu non fuisse apud Anglos ante S. Edwardi III.

“tempora, non Ingulphus tantum adfirmat, cujus verba in alienum sensum distorquet cl. nos

“ter Stillingfletus: sed post eorum usurn ut illo rege introductum mos non erat simpliciuus

^{page 17 note a} Hie erat srehidiaconus Wigorn. ab an. 1148, ad annum 11S7.

^{page 17 note b} Of the Office of Lord Chancellour, ch.2.

^{page 17 note C} In egregio opere suo Anglice scripto, cui ticulns Origines Biitannicæ.

“donationum chartas, qnibus personæ, quotquot erant, contrahentes, Sigilla sua ordine ad

“ponebant.” Hickesii Diss. Epist. p. 71.

Dunstan's Charter finishes, “bane libertatis cedulam impressione Sigilli nostri, et Anuli

insuper, et agalraate sanctæ Crucis, &c.”

^{page 17 note d} Cart. Antiq. Cotton. Brit. Mus. viii. 12.

^{page 19 note n} “Quod enim dicebant Begum Angllcorum nulla esse. Sigilla, deprebensum esse falsum in “quibusdam Monasteriis, nam apud Westtnonasterium inveniebatur Sigillum Regia Edwardi.” Mat. Par. ed. 1684, p. 1027.

^{page 20 note p} “De hoc scira attestat̃. qđ Edricˀ qui eũ tenebat delibãuit illũ filio suo qui erat in Abendone monachˀ ut ad firmã illud teneret. 7 sibi donec uiueret necessaria uitæ inde donaret. Post mortē ů ejˀ hab'et. 7 idõ nesciunt hoẽs de scira qđ abbatiæ p̲tineat. Neq; enī inde uider̃ breuẽ regis ƚ sigillũ. Aƀƀ u testat˜ qđ in T. R. E. misit ille ad æccƚam unde erat. 7 inde ht̃ breuẽ 7 sigillũ R. E. attestantibʒ omĩbʒ monachis suis.” Tom. i. fol. 59.