Published online by Cambridge University Press: 25 November 2011
Among the more intriguing Minoan architectural forms is the so-called ‘Minoan Hall’. It consists, at its simplest, of a light well, a fore hall, and a room (polythyron) closed off by what are known as pier-and-door partitions. The Hall was located in the residential areas of the palaces, also in some Neopalatial houses, and was usually accompanied by a ‘lustral basin’, a square sunken room reached by steps often flanked by an elaborate balustrade. A window or a platform often enabled observation within the basin from ground level.
Examples of the Hall were once known only from the Neopalatial period, but two earlier, Protopalatial, examples have been identified at Malia. The later of the two occurs in Middle Minoan II Building A in Quartier Mu. It consists of the lustral basin, a large hall with a light well, and a polythyron. The earlier example, a Minoan Hall suite in the Middle Minoan I Crypte hypostyle, consists of a unique series of five basement rooms, the first bordered by a light well, then a polythyron, followed by a relatively small, square room with a large interior window (a lustral basin?), with a benched entrance room next door. South of these rooms was a large hall at ground level, probably for groups, from which one accessed separately the first and last of the rooms underground.
Comparison of the two room groups suggests that the Crypte hypostyle example is the forerunner of the Quartier Mu group. Specifically, the latter's polythyron was, for practical reasons, set at ground level while its lustral basin, which involved chthonic connections, remained at basement level and was approached by steps. The same arrangement, but with some adjustments, was to be adapted later, in Neopalatial times, completing a long history of a social and ceremonial architectural form that may have begun as early as the Early Minoan Period.
Αναζητώντας την προέλευση του συστήματος της Μινωικής Αίθουσας
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αρχιτεκτονικές διαμορφώσεις στήν Μινωική έποχή είναι η λεγόμενη “Μινωική Αίθουσα”. Στην απλούστερη μορφή της αποτελείται από ένα φωταγωγό, έναν προθάλαμο και ένα δωμάτιο – το “πολύθυρον” πού περικλείεται από διαχωριστικά, τύπου “pier-and-door partitions”. H Αίθουσα συναντάτο στα ανακτορικά διαμερίσματα κατοίκησης, καθώς και σε νέοανακτορικές κατοικίες, και συνήθως συνοδευόταν από μία δεξαμενή κάθαρσης δηλαδή ένα τετράγωνο δωμάτιο σε χαμηλότερο επίπεδο, προσβάσιμο με σκαλοπάτια και συχνά περιστοιχισμένο από μία περίτεχνη κουπαστή ή πλατφόρμα, που επέτρεπε να παρακολουθήσει κανείς από το ισόγειο ότι συνέβαινε στη δεξαμενή.
Κάποτε τα μόνα γνωστά παραδείγματα της Αίθουσας προερχόταν από την Νεοανακτορική περίοδο, αλλά δύο νεώτερα Προ-ανακτορικά παραδείγματα έχουν εντοπιστεί στα Μάλια. Το μεταγενέστερο παράδειγμα βρίσκεται στο Κτίριο Α της Μεσο-μινωίκής ΙΙ Εποχής, στό Quartier Mu. Αποτελείται από τη δεξαμενή κάθαρσης, μία μεγάλη αίθουσα με φωταγωγό και ένα πολύθυρον. Το προγενέστερο παράδειγμα, μία σουϊτα Μινωικής Αίθουσας, στην Μεσο-μινωϊκή ϒπόστυλη Κρύπτη, αποτελείται από μία μοναδική στο είδος της σειρά πέντε υπογείων δωματίων, το πρώτο από τα οποία συνορεύει με ένα φωταγωγό, ύστερα από ένα πολύθυρον, στη συνέχεια από ένα σχετικά μικρό τετράγωνο δωμάτιο με ένα μεγάλο εσωτερικό παράθυρο, ή μήπως δεξαμενή κάθαρσης, και αμέσως δίπλα ένα δωμάτιο εισόδου με πάγκους. Νοτίως αυτών των δωματίων υπήρχε ένα μεγάλο δωμάτιο σε ισόγειο επίπεδο, πιθανόν για ομάδες ανθρώπων, από το οποίο κανείς μπορούσε να έχει ανεξάρτητη πρόσβαση στο πρώτο και το τελευταίο από τα υπόγεια δωμάτια.
Η σύγκριση των δύο ομάδων δωματίων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το παράδειγμα της ϒπόστυλης Κρύπτης είναι ο προπομπός της ομάδας Quartier Mu. Συγκεκριμένα το πολύθυρον της ομάδας Quartier Mu ήταν, για πρακτικούς λόγους, τοποθετημένο σε ισόγειο επίπεδο ενώ η καθαρτήριος δεξαμενή, η οποία αφορούσε χθόνιες σχέσεις, παρέμενε στο υπόγειο επίπεδο και προσεγγίζετο με σκαλοπάτια. Η ίδια διάταξη αλλά με μερικές προσαρμογές επρόκειτο να υιοθετηθεί αργότερα, στην Νέοανακτορική εποχή, συμπληρώνοντας έτσι τη μακρά ιστορία μιας κοινωνικής και τελετουργικής αρχιτεκτονικής προτύπου που ενδέχεται να είχε πρωτοεμφανιστεί κατά την Πρώιμη Μινωική περίοδο.
I am indebted for her thoughts and critical suggestions throughout to Maria C. Shaw. I also appreciate the care taken by Giuliana Bianco in making versions of already published drawings in a uniform technique. Maria Adamantidis Coutroubaki translated the English abstract into Greek.