The writings of George Finlay are usually viewed through the lenses of philhellenism and the Greek Revolution. This work seeks instead to locate them in the transnational intellectual canvas of the nineteenth century, principally in relation to the writings of George Bancroft, in whose History of the United States Finlay left extensive marginalia. Finlay's comments on Bancroft's work exemplify two disparate styles of historiography in the period. This study attributes such a divide to Finlay's and Bancroft's divergent worldviews, conflicting methodologies and contrasting motivations as historians working on either side of the Atlantic in the Age of Revolutions. The analysis of the dialogical exchange between the two scholars has much to contribute towards a global history of historical thought during a liminal period for history as a discipline. Finlay's annotations offer much for our understanding of Bancroft's reception outside of the United States, especially in ‘peripheral’ regions like the Eastern Mediterranean that are often overlooked when studying intellectual exchanges between Europe and America. Further, owing to the connection that he draws between national institutions and the writing of history, Finlay's marginalia give a clear indication of his vision for the optimal socio-political organisation of post-revolutionary states like the United States and the Kingdom of Greece. In this article, I suggest that Finlay's work was thus essentially didactic in contrast to Bancroft's teleological method of historical enquiry, giving greater insight into the different methods and purposes of historical writing in the nineteenth century.

Τα γραπτά του George Finlay αντιμετωπίζονται συνήθως μέσα από την οπτική του φιλελληνισμού και της Ελληνικής Επανάστασης. Η παρούσα μελέτη προσπαθεί αντίθετα να τα τοποθετήσει στον δια-εθνικό πνευματικό καμβά του δέκατου ένατου αιώνα, κυρίως σε σχέση με τα γραπτά του George Bancroft, στην Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών του οποίου ο Finlay άφησε εκτενή περιθωριακά σημειώματα. Τα σχόλια του Finlay για το έργο του Bancroft αποτελούν παράδειγμα δύο διαφορετικών στυλ ιστοριογραφίας της περιόδου. Η παρούσα μελέτη αποδίδει τη διαφορά στις αποκλίνουσες κοσμοθεωρίες, τις αντικρουόμενες μεθοδολογίες και τα αντίθετα κίνητρα των Finlay και Bancroft ως ιστορικών που εργάζονταν στις δύο πλευρές του Ατλαντικού την εποχή των επαναστάσεων. Η ανάλυση της ανταλλαγής μεταξύ των δύο μελετητών έχει πολλά να συνεισφέρει προς την κατεύθυνση μιας παγκόσμιας ιστορίας της ιστορικής σκέψης κατά τη διάρκεια μιας οριακής περιόδου για την ιστορία ως επιστήμη. Τα σχόλια του Finlay προσφέρουν πολλά για την κατανόηση της υποδοχής του Bancroft εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδίως σε ‘περιφερειακές’ περιοχές όπως η Ανατολική Μεσόγειος, οι οποίες συχνά παραβλέπονται κατά τη μελέτη των πνευματικών ανταλλαγών μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Περαιτέρω, λόγω της σύνδεσης που επιχειρεί ο Finlay μεταξύ των εθνικών θεσμών και της συγγραφής της ιστορίας, οι σημειώσεις στο περιθώριο του έργου του Bancroft δίνουν μια σαφή ένδειξη του οράματός του Finlay για τη βέλτιστη κοινωνικοπολιτική οργάνωση μετεπαναστατικών κρατών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Βασίλειο της Ελλάδας. Υποστηρίζοντας ότι το έργο του Finlay είχε μια διδακτική διάσταση που είχε πολλές διαφορές σε σχέση με την τελεολογική μέθοδο ιστορικής έρευνας του Bancroft, η μελέτη δίνει προσφέρει μια πιο πολύπλοκη εικόνα των διαφορετικών μεθόδων και σκοπών της πειθαρχίας της ιστορίας κατά τον δέκατο ένατο αιώνα.