A Neolithic structure was rebuilt three times at Çukuriçi Höyük, on the central Anatolian Aegean coast, despite its unfavourable location on unsettled fill. We draw upon this seemingly incongruous case to make inference about the siting of buildings in Neolithic times. Through detailed cross-comparison with other sequences of vertically superimposed buildings in Anatolia and the Aegean region, we retrace the contours of a Neolithic practice aimed at maintaining occupation in one place. Over time, building continuity transformed into a strategy by some households to claim authority over a place and appropriate it for their own benefit. With regard to the location of Neolithic buildings, we conclude that choices about location dominated over practical considerations. Once a commitment to place was made, there was no turning back, even when this meant living in an unstable house that needed to be rebuilt repeatedly.

Anadolu Ege kıyılarının merkezinde yer alan Çukuriçi Höyük’te, oturmamış dolgu toprak üzerindeki olumsuz konumuna rağmen, Neolitik yerleşim üç kez yeniden inşa edilmiştir. Neolitik dönemde binaların konumlandırılması konusunda bir çıkarım yapmak için bu aykırı görünen örnek üzerinde durmaktayız. Anadolu ve Ege’de dikey konumlandırılmış diğer yapı dizileriyle detaylı çapraz karşılaştırma sayesinde tek bir yerde yerleşimi sürdürmeyi amaçlayan Neolitik dönem uygulamalarının izini sürmekteyiz. Zamanla, yapı sürekliliği bazı haneler tarafından bir yer üzerinde hakimiyet iddia etmek ve kendi yararına uygun hale getirmek için bir stratejiye dönüşmüştür. Neolitik binaların konumu ile ilgili olarak, seçimlerin pratik hususlar üzerinde hakim olduğu sonucuna varmaktayız. Konum konusunda bir karar verildiği zaman, bu art arda inşa edilmesi gereken sağlam olmayan bir evde yaşamak anlamına gelse bile, bundan geri dönüş yoktu.