Black line is a polychrome overglaze painting technique that was developed in Central Asia in the late 14th century. Black-line tilework is also found in 15th- and 16th-century Anatolia, yet it is unclear how the tradition emerged in this region. This paper investigates the appearance of the technique in Anatolia and situates it in the context of Timurid (1370–1501) tilework as well as the development of Anatolian traditions of the Rum Seljuk (1077–1307) and Beylik (1071–1453) periods. The analysis is conducted by tracing the history of two tiles from the collection of the Metropolitan Museum of Art and by stylistic, technological and contextual comparisons with Seljuk, Timurid and Ottoman examples. I suggest that the introduction of the black-line technique to Anatolia was concurrent with the introduction of yellow pigment in the 15th century. I also propose that the Metropolitan Museum tiles should be redated to the second half of the 15th century on the basis that they were produced in Anatolia by craftsmen trained in Transoxiana who were also familiar with local Rum Seljuk and Karamanid traditions. These artists introduced new eastern styles which, together with local traditions, created an exciting experimental period in Anatolian tilework production and contributed to the emergence of Ottoman tile art.

Siyah çizgi, 14. yüzyılın sonlarında Orta Asya'da geliştirilmiş bir polikrom (çok renkli) sır üstü boyama tekniğidir. Siyah-çizgi 15. ve 16. yüzyıllarda Anadolu çinilerinde de görülmektedir, fakat bu geleneğin bu bölgede nasıl ortaya çıktığı henüz belli değildir. Bu makalede, bu tekniğin Anadolu'da görünmesi araştırılmakta ve Rum Selçuklu (1077¬1307) ve Beylikler (1071–1453) dönemlerinde Anadolu geleneklerinin gelişmesi yanı sıra, bu teknik Timur (1370–1501) çinileri bağlamı içerisine yerleştirilmektedir. Analizler, Metropolitan Sanat Müzesi koleksiyonunda bulunan iki çininin geçmiş izleri takip edilerek ve Selçuklu, Timur ve Osmanlı örnekleriyle stil, teknolojik ve bağlamsal karşılaştırmalar yapılarak yürütülmektedir. Burada, siyah-çizgi tekniğinin Anadolu'ya gelişinin, 15. yüzyılda sarı pigmentin gelmesiyle eş zamanlı olduğu öne sürülmektedir. Ayrıca, Metropolitan Müzesi'ndeki çinilerin, Maveraünnehir 'de eğitilmiş ve yerel Rum Selçuklu ve Karamanoğlu geleneklerine de aşina olan ustalar tarafından Anadolu’da üretilmiş olmasına dayanarak, 15. yüzyılın ikinci yarısına tarihlenmesi gerektiği önerilmektedir. Bu sanatçılar, yerel gelenekler ile birlikte yeni doğu stillerini tanıtarak Anadolu çini üretiminde heyecan verici deneysel bir dönem başlatmış ve Osmanlı çini sanatının ortaya çıkmasına katkıda bulunmuşlardır.