This paper discusses the visual language adopted in the cities of Asia Minor to represent the emperor Caracalla in the years 214–216, which he spent travelling between the Anatolian region, Egypt and the Near East. The focus of this study is the imagery designed to express his relation with the divine through the overlapping representations of the emperor as a devotee and peer of the gods, and as a divine being. The first part of the study compares Rome to Asia Minor to show divergences as well as possible links between provincial and metropolitan media, discussing local and imperial responses to the emperor governing from the Roman East. The second part focuses on the imagery introduced in Asia Minor to represent the worship of the living Roman emperor and his cult-image in particular, providing insights into the creation of extraordinary visual patterns that remained unique to the reign of Caracalla.

Bu çalişmada, 214–216 yillari arasinda, Anadolu Bölgesi, Misir ve Yakin Doğu arasinda seyahat etmiş olan imparator Caracalla'yi temsil etmek için Küçük Asya şehirlerinde kabul edilmiş olan görsel dil tartişilmaktadir. Bu çalişmanin odaği, imparatorun ilahi olanla ilişkisini ifade etmek için tasarlanmiş olan görüntülerdir ve bu da imparatoru tanrilara bağli, onlarla denk ve ilahi bir varlik olarak gösteren tasvirler yoluyla gerçekleştirilmiştir. Çalişmanin ilk bölümünde, eyaletler ve başkent medyasi arasindaki farkliliklari ve olasi bağlantilari göstermek için Roma ve Küçük Asya karşilaştirilmakta ve Roma'yi Doğu'dan yöneten bir imparatora gösterilen yerel ve emperyal tepkiler tartişilmaktadir. İkinci bölümde, hayatta olan Roma imparatorunun ilahlaştirilmasini ve özellikle onun kült imajini tasvir etmek üzere Küçük Asya'da ortaya çikan imgelere odaklanarak, Caracalla dönemine özgü sira dişi görsel kaliplarin yaratilmasina ilişkin süreçler anlaşilmaya çalişilmiştir.