‘Klinische ervaring is onmisbaar, maar verraderlijk’, Stelde de Amsterdamse psychiater dr J.A. Swinkels in zijn inleiding over ‘evidence based’ psychiatrie (EBP). Hij typeerde de houding van de moderne psychiater als ‘socratisch’: voortdurend worden vragen gesteld, waarbij men niet te snel tevreden is met een antwoord. De oude denkwijze noemde hij ‘hippocratisch’: op autoriteit en klinische ervaring gebaseerd, met een overschatting van de inzichten in de Pathogenese. Hij hield een warm pleidooi voor de socratische houding, waarbij hij de inhoudelijke, pragmatische en emotionele bezwaren tegen EBP niet uit de wegging.