Robertus Rex monasterii Nuchariensis fundationem confirmat.

(Anno 1031, D. Bouquet;— 1030, Mabillon et Hauréau)

In nomine sanctæ et individuæ Trinitatis, ego Robertus, gratia Dei Francorum Rex. Cum in exhibitione temporalium rerum, quas humana religio divino cultui famulando locis Sanctorum et congregationibus fidelium ex devotione animi largitur, tam præsentis quam perpetuæ vitæ, ut jam multis expertum est indiciis, solatium acquiratur ; omnibus in commune tam religiosas erogationi est studendum et vehementius incumbendum. Nostram etiam Amplitudinem decet talibus condescendere, et eorum petitionibus gratuitum assensum præbere.

Noverit ergo præsentium sanctæ matris Ecclesiæ fidelium notitia, et futurorum posteritas, quod quidam religiosus homo, Hubertus nomine, in quadam ecclesia in honore S. Trinitatis, et in memoria sanctæ Dei Genitricis Mariæ sacrata, volens monachos subregula S. Benedicti aggregare pro salute animæ suae et parentum suorum, prædictam ecclesiam a Malranno quodam impetravit per assensum et voluntatem Fulconis, comitis (1) et Godfredi, filii ejus, de quorum beneficio erat. Est autem prædicta abbatia super fluviura Vigennæ sita in vico qui Nucharius (2) dicitur. Huic etiam abbatiæ dedit prædia sua idem cum Thoma clerico, ejus videlicet filio ; id est, alodum Carriciacum (3), cum servis et ancillis, cum pratis et vineis, et omnia quæ ad ipsum pertinent alodum ; alodum quoque Delciacum (4), cum pratis et vineis et terris cultis et incultis; necnon alodum Cavaniæ (5) super fluvium Donusium situm, cum pratis et culturis, prædictus Thomas ejus filius in usus pauperum, qui quotidie secundum Domini mandatum ritu monastico ad lavandos pedes recipiuntur, deputavit.