Rozważania na temat „prze-pisywania tanecznego modernizmu” w kontekście czeskim prowokują pytanie: czy w środowisku czeskich studiów nad sztuką możliwa jest rewizja i powtórne zdefiniowanie ery tańca modern oraz awangardy tanecznej, jeśli pierwotna definicja i opis tych pojęć praktycznie nie istnieją? Okres ten można bez wątpienia uznać w Czechach za jeden z najbardziej dynamicznych w ewolucji tańca artystycznego, który wówczas intensywnie się rozwijał, napędzany reformami i nowymi trendami artystycznymi obecnymi w Europie. W badaniach teatrologicznych dziedzictwo artystyczne przedstawicieli i przedstawicielek tanecznego modernizmu było dotychczas traktowane w dużej mierze marginalnie; zajmowano się głównie intensywną współpracą awangardy tanecznej z niektórymi artystami, artystkami i zespołami teatralnymi tamtej epoki. W drugiej połowie XX wieku powstało kilka opracowań i kompendiów, autorstwa przeważnie artystek awangardy i przedstawicieli tańca modern, przywołujących i odtwarzających ślady okresu międzywojennego.

Pytanie o przyczynę zapomnienia dziedzictwa tanecznego modernizmu skłania do refleksji i domysłów. Głównym czynnikiem była tu bez wątpienia powojenna polityka. Po komunistycznym zamachu stanu w lutym 1948 roku Czechosłowacja dołączyła do bloku państw kontrolowanych przez ZSRR. Liberalne dziedzictwo międzywojennej awangardy uznano za niezgodne z linią polityczną komunistycznego reżimu. Poszczególni przedstawiciele i przedstawicielki awangardy (w większości przeciwni nowej władzy) nie byli, co prawda, prześladowani, ale zostali odsunięci na margines i nie mogli liczyć na wsparcie ze strony państwa. Los artystów i artystek tanecznego modernizmu był podobny. Jedynym stylem tańca artystycznego dopuszczalnym po przewrocie lutowym był balet klasyczny, zorientowany przede wszystkim na rosyjską szkołę tańca. Dziedzictwo tańca modern pierwszej połowy XX wieku, w szczególności zaś spuścizna Ausdruckstanz, który najsilniej rozwijał się w okresie międzywojennym, zniknęło z profesjonalnej sceny tańca na początku lat 50. Do końca okresu komunistycznego taniec modern był praktykowany wyłącznie w obszarze pedagogiki tańca oraz na polu (często uprawianego na wpół legalnie) tańca amatorskiego.

Drugim czynnikiem jest szczególny stosunek czeskiej społeczności akademickiej do badań nad tańcem. Być może niski stopień rozwoju badań nad tańcem artystycznym na czeskich uniwersytetach wynika z braku zainteresowania, niewystarczającej erudycji bądź trudności metodologicznych związanych z tak niełatwą do uchwycenia dziedziną, jaką jest sztuka taneczna. Wspomnieć należy również o braku kompetentnych specjalistów i specjalistek, metodologii badawczych oraz o nieznajomości najnowszych trendów w teorii tańca.