‘IMPERIUM ciuile, quantouis magis si e ciuium uoluntate pendeat placere uideatur, non tamen quale sit iure gentium praescriptum est. quod utinam ne gentium non intersit: immo, semper magis interest, sed non adhuc ea condicione ut legibus certis sanciatur; iuris potius est iamdiu gentium ut ne quis cuius immutandi causa hostis intercedat.’ uerbis illis, quae paene quinquaginta abhinc annis post studia apud nos confecta conscripsit hic uir, numquid inesse recentioris significationis auditis?

uirum habemus ratione acuta, accurato sermone, qui diu ciuium suorum minister factus (a peregrinis erat olim) pro gentium omnium salute uitam egit. XVI annos cohorti praeerat cui curae res de ui diffissis atomis soluta datur; quo tempore celabant Babylonii quantum ad uim illam armis exercendam processissent. hunc deceptum se confessum postea idcirco fide minus dignum esse censuere quidam. grauissimum tamen is aestimat ut id quod est referatur:

uir probitatis tam praecipuae est ut relictis officiis publicis, munus uelut Cincinnatus ab aratro adductus acceperit quo quis certior fieret quid Babylonii in armamentariis haberent. suscepto munere instantibus his illis resistentibus rursus iterumque abesse quod inueniret inuenit, idque hi credere illi confirmare nolebant. has res et sermonibus apud nos habitis et libro de armis illis priuandis conscripto non sine dolore quodam cum sale coniuncto exposuit: colloquia sua rogatus hine clanculum audirent, Vtinam exactius, ait, audiuissent. paucis mensibus amplius datis magnam uitari posse caedem arbitratur.