sic sapiens ille Anaxagoras: nam si frumento fructibusque alimur, unde fit sanguis et ossa nisi iam in cibo insunt aliquo modo? quam rationem sic refutauit T. Lucretius:

quae res si nobis manifestior est, gratias huic uiro agamus qui generationem animalium ouis tractatis perscrutatur. oua quibus utitur parit Xenopus leuis bufo, cloacarum incola fertilitate libera, paritque perparua. sed hic qua est agilitate digitorum nucleum e cellula sublatum cui potestas propria aut huius aut illius creandi iam tota definita est in ouum enucleatum inserit. en bono auspicio alterum crescit animal, omnino idem ac prius. sic postea creuit ovilla illa quae uocabatur Plangon; sed tamquam huius uiri parergon habeatur.

qui fit tamen ut cellulae istae iam saepius ipsae diuisae cum in oua enucleata restitutae sunt non partem hanc illamue corporis tantum creent sed totum animal? qui fit ut ita se diuidant ut singulis quibusque instruamur quibus opus est ad hominem uel Xenopodem creandum? quando denique potestas illa ceterarum partium generandarum perditur, retinetur huius illiusue discretae? num cuiquam animali ullo tempore suae sit initium uitae disputent philosophi; hic uir uitam ipsam uestigare non desinit.